Zele, terug leren crossen?

Dante gaat het liefst van al op zaterdag koersen dus trokken we naar Zele, vorig jaar was dat een geweldig zwaar parcours, veel slijk en veel loopstroken. Echter dit jaar hadden ze de locatie gewijzigd, het was een onvervalste weicross.Hier en daar lagen er wat hellingen/hoogteverschil, de naam berg niet waardig en 2 bruggetjes. Maar dat kan ook al wel eens plezant zijn, ik had stiekem wat gehoopt op slijk en modder, maar jammer genoeg was dit hier niet aanwezig.

Tijdens de parcoursverkenning was het wat aan het miezeren en Dante koos resoluut voor de Griffo’s, echter tijdens zijn opwarming op rollen begon het al wat harder te regenen. Ik maande hem nog wat aan om toch nog eens te gaan testen, … we hebben immer nog wel wat profielen bij. Maar het was niet nodig. Ze waren met 43 renners, ploegmaten Yordben en Jetze waren ook aanwezig. Dante kreeg nummer  1 toegewezen maar moest wel vanop de laatste rij vertrekken, maar hier had je plaats om op te schuiven, dus op zich niet erg. Ondertussen bleef het stevig doorregenen, de start was vrij aardig en hij kon opschuiven tot plaats 15.

Maar toen begon de miserie, hij stuurde wat snel in, zijn wiel onderuit en hij lag op de grond. Hij stond meteen recht, wilde terug vertrekken, maar teveel pk’s en achterwiel weg … terug op de grond. Ik wist meteen hoe laat het was. Yorben had zich inmiddels op kop gezet en reed meteen van de rest weg en maakte er een mooi solo van. Bij Dante was het een ander verhaal, het was net of hij voor de eerste keer deelnam aan een cyclocross wedstrijd, hij kon  amper recht blijven. Het enige stuk, waar hij wel snelheid kon ontwikkelen, was richting aankomst. Om daarna weer beginnen te sukkelen van de ene bocht na de andere, éénmaal viel hij slecht, met zijn knie los op een paaltje. Hij kon er in het begin nog amper op steunen, maar hij sprong toch terug op zijn fiets, het is dan ook geen voetbalmatch.

Hij kwam geen seconde korterbij op de rest, maar het was meer een gevecht met zichzelf en de fiets. Uiteindelijk behaalde hij een 11de plaats, en beter kon hij niet vandaag. Verkeerde bandenkeuze, en zijn banden stonden dan ook nog iets te hard. Maar ik denk, als de pa in de toekomst vraagt om nog even te gaan verkennen, zal hij dit nu wel gaan doen. Het ging misschien net iets te gemakkelijk de voorbije weken, want de vorm en conditie is er maar dat is niet altijd genoeg. Gelukkig won ploegmaat Yorben glansrijk de wedstrijd en zo stond er toch nog een Kalasboy op het hoogste schavotje. Hopelijk regent het volgende week ook nog, dan gaan we het nog eens proberen te Hoegaarden  een vettig en zware cross. Een filmpje vindt je terug op Facebook, …. ik zit bij Vimeo over mijn limiet blijkbaar.
Alle foto’s vindt je hier.