Shit happens

Dit jaar werd er voor een andere aanpak gekozen richting het cyclocross seizoen, met name wat meer wedstrijden op de weg en wat minder op de mountainbike. Dante reed heel wisselvallige uitslagen, ofwel heel goed ofwel heel slecht. Met name de klimkoersen bleken een marteling voor zijn rug, jammer genoeg is dit nog steeds niet opgelost, ondanks de wekelijkse oefeningen en de diverse kinesisten. Hopelijk stoppen de klachten eens hij niet meer groeit.

Maar de motivatie was is er om eindelijk te beginnen aan het nieuwe cyclocross seizoen, van één ding zijn we zeker, overtraind gaat hij niet zijn. Ik ben  verbaasd als ik lees wat    wat sommige renners trainen   op deze leeftijd, ik dacht dat je elk jaar wat meer moet doen …. blijkbaar heb ik het mis, maar ik was dan ook maar een voetballer en nog niet eens een hele goede.

Ondanks mijn akelige val met mijn mountainbike, had ik me voorgenomen om toch zeker aanwezig te zijn op de eerste wedstrijden van Dante, met of zonder pijn, ik wilde de start van het nieuwe seizoen niet missen. Echter we gaan de start van het nieuwe seizoen wat moeten uit stellen denk ik, Dante is jammer genoeg ongelukkig ten val gekomen op training en is met zijn been op een schijfrem van zijn trainingsmaat  terecht gekomen. gevolge een lelijke openstaande wonde. In het hospitaal hebben ze alles mooi dicht genaaid met 30 draadjes, de spieren waren net niet geraakt, al bij al zal het wel meevallen. maar 2017 is blijkbaar niet het jaar van de familie Coremans, ik kijk alvast uit naar 2018!