Provinciaal kampioenschap Boortmeerbeek

Afgelopen weekend stond het provinciaal kampioenschap op de weg geprogrammeerd. Om 13h eerst een tijdrit van 2km4 en om 17h uur de wegwedstrijd. het parcours lag nabij de sporthal, veel platter kan je het niet vinden, maar er lagen toch een paar leuke bochten in. Ik was de avond ervoor een nachtje gaan draaien, met als gevolg mijn camera’s vergeten, dus ditmaal geen foto’s en bijbehorend filmpje. Ik gaf Dante de raad om voluit te gaan tijdens de tijdrit maar niet meteen over zijn limiet, de laatste km moest er namelijk ook nog de vaart inzitten. Vorig jaar had hij dit gewonnen met 1 seconde voorsprong, maar toen was het parcours voorzien van een helling. Maar de vorm was er, dus we waren benieuwd. Uiteindelijk werd hij provinciaal kampioen met 3 seconden voor op nummer 2 en 3. Bij het uitlezen van zijn Garmin word eens te meer duidelijk dat die 13-jarigen geweldig hard kunnen fietsen, hij had een gemiddelde van 40,1km/h. Wel raar dat er sommige renners meerijden tegen hun goesting, want ze willen hun niet forceren, ze moesten zo eens slecht zijn tijdens de wegwedstrijd. Als de tijdrit 2,4km duurt en er zit 4h tussen, dan begrijp ik niet hoe het komt dat ze niet doorrijden. Als je na 4h niet gerecupereerd bent ….

Ik had de wedstrijd bij de 14-jarigen bekeken en er was daar een renner weg gereden, en ik had zeker gedacht die blijft weg, maar een paar rondjes later waren ze allemaal terug bijeen. Dante mocht van mij eens proberen, maar ik had een voorgevoel dat er sommige zijn achterwiel nogal viseerden. Aangezien hij tegenwoordig beschikt hij over een krachtige spurt, mocht van mij wachten tot in de laatste ronde en dan vol aanzetten in de laatste bocht. Echter dat laatse stuk heeft hij niet begrepen denk ik. Het werd zoals verwacht een trage wedstrijd, want niemand had zin om aan te vallen. Tot overmaat van ramp kwamen ze de laatste bocht al wandelend door, en daar vertrok niemand. Ze rijden allemaal met hetzelfde verzet, bijna iedereen want er was één renner blijkbaar met een 17 achteraan ipv een 49×18 maar hij mocht dan toch starten (in de uitslag zat hij volgens mij toch niet vooraan). Maar met 49×18 heb je wat meters nodig om op snelheid te komen.Laurens Geysens bleek de slimste van het pak en zette uiteindelijk als eerste aan, er zat een hele flauwe S-bocht in de aankomststrook. Iedereen reageerde meteen, Dante zat even ingesloten en moest meteen een gat dichtrijden, maar de afstand tot aan de meet was te kort. Zou hij het nog halen, hij reed een fantastische spurt, smeet op het einde zijn fiets nog over de finisch, …. fotofinish maar Laurens was de verdiende winnaar, zij het met een paar centimeter. Spannend spurtje, maar Dante was fel ontgoocheld, na 15 min. verscheen er terug een lach op zijn gezicht. Ik was al tevreden dat er ditmaal sportief werd gespurt, vorig jaar was dit wel anders, ze spurten allemaal mooi rechtdoor. Volgend jaar kan hij het nog eens proberen. Hij heeft tweemaal zijn best gedaan, en dat resulteerde in plaats 1 en 2 en daar zijn we meer dan tevreden mee.