Dante primus te Zelem

Zelem, in 1114 wordt in een handschrift voor het eerst melding gemaakt van “Salechem”. Dit “salech & heim”, “zalig en plaats waar men woont”
bestaat nu als Zelem. Het is hier dat de 2de manche van de Kids Challenge werd gehouden. Het seizoen is nog maar net begonnen, en zoals
steeds in het begin van eender welk seizoen hangt er een licht gespannen sfeer. Deze sfeer heeft te maken met verwachtingen, vraagtekens,
bevestiging, ….. sommige renners hebben elkaar immers een hele tijd niet meer gezien. Het zijn natuurlijk ook allemaal jonge gasten, volop aan
het puberen en aan het groeien. Wie is er sterker geworden, zitten sommige renners al aan hun plafond, is er nog progressie mogelijk …. Maar
vraag dit aan ieder ouder, niemand, maar dan ook niemand is hier zogezegd mee bezig. En toch is er die lichte intense spanning, …. zalig. Een
feit is wel, ze rijden allemaal sneller.

Het parcours te Zelem word door een paar papa’s en hun vrienden georganiseerd, en het moet gezegd worden, ze maken er werk van. Want
het parcours was tov vorig jaar aangepast, zelfde bosje, andere startlocatie, maar nu voorzien van een  knappe trap passage naar beneden,
terug door de gracht, een leuk dropje bergaf, en nog moeilijker een dropje (lees obstakel)  bergop, 90% van het parcours is draaien en keren, naar omhoog,
naar beneden. De bergen zijn niet hoog, maar het volgt elkaar zo snel op dat je het uiteindelijk wel begint te voelen. Dit parcours valt dan ook
onder de noemer ” zeer technisch”, de pure power boys krijgen hier maar weinig stukken waar ze hun gaskraan kunnen opendraaien, …. zoals
de mensen van de organisatie zelf opmerkte “het moet niet elke week een autostrade zijn”. Vorige week in Dessel was het nochtans geen
autostrade, volgende week in Opitter ook niet en de week daarop in Pepingen …. Deze koers staat wel met stip op de nummer 1 plaats,
wat betreft draaien en keren, je vindt er effectief weinig “rechte” stukken. Een droom van elke mountainbiker, je vraagt je dan af zijn hier geen
minpunten aan het parcours ….
Zoals vroeger ene Johan Cruyf het zo mooi verwoorde, elke voordeel heb zijn nadeel, in Zelem is het ontzettend smal, inhalen is hier zeer
moeilijk, en de start, hij is ideaal gelegen, maar het zorgt sowieso voor opstoppingen. Vorig jaar was het smal, dit jaar was het smal en binnen
10 jaar is het daar nog smal, of er moet een boomzaag worden boven gehaald. Een renner moet zich proberen aan te passen aan het parcours,
op dit parcours moet je overigens  tactisch rijden, je weet immers dat je als je op kop hangt en er een aardig tempo op aanhoud  er niet vlug een
aanval zal komen, op voorwaarde dat je tempo blijft maken.

Om de organisatie een hart onder de riem te steken had ik mij laten overhalen door het team van Bike Vision om ook nog eens mee te gaan
koersen, er was immers een “open koers”, ik wilde wel meerijden zodoende kon ik mijn techniek   nog wat bij   schaven. Maar koersen, neen
dat is niet meer voor mij weggelegd. Zo komt het dat ik voor het   eerst in mijn carrière aan de start stond met de intentie om gewoon den
hoop te vergroten en niet om te winnen, want dat was vroeger, alhoewel me dat niet dikwijls is gelukt steeds mijn ingesteldheid.
Wel ik heb mij geamuseerd, en als het nog eens uitkomt gaan we dit nog eens doen. Ik ben zelfs niet gaan kijken naar den uitslag, en ik kon
nog praten toen ik over de meet kwam. Volgens mij zat ik ergens in de top 10, je moet de uitslag dan wel omdraaien. Na de “wedstrijd” werden
de benen professioneel onder handen genomen door Sonja Joachims waarvoor dank.

De wedstrijd dan waarvoor we waren afgezakt, de U13. Dante was vorige week begonnen waarmee hij vorig jaar was gestopt, een overwinning.
Maar hier in Zelem had hij vorig jaar niet kunnen winnen. Hij was nu eens niet de gedoodverfde favoriet, podiumkandidaat sowieso, maar
de thuisrijders Gilles Willems en Mario Clynen, respectievelijk de nummers 3 en 1 van vorig jaar gingen hem het vuur aan de schenen leggen.
Draaien en keren is op het lijf van Rhune geschreven, Dante staat bekend met de man met de power in de benen, maar vorig jaar was hij hier
tweede, dus dat draaien en dat keren valt al bij al nog wel mee bij hem.

Vorige week tijdens de eerste wedstrijd had Dante toch wat zenuwen, vandaag echter, zoals vanouds, nada, de moeder daarentegen. Het beloofde
een spannende wedstrijd te worden. met de start schoot hij meteen als eerste weg, Rhune en Sid zaten meteen in het wiel. De eerste ronde zou
al veel duidelijkheid scheppen, de 2 kemphanen, Dante en Rhune,  reden net zoals vorige week stilletjes weg, Gilles probeerde nog de aansluiting
te maken. Op het stuk naar de gracht had Dante de leiding moeten afstaan in de eerste ronde, maar aan zijn rijstijl te zien moest ik nog niet panikeren,
hij reed meteen het gat terug dicht. Bij het ingaan van de tweede ronde hing hij weer op kop. In die ronde maakte Rhune een fout en viel, Dante
demarreerde meteen en de koers was gereden. Hij maakte meteen een gat, het feit dat hij in de voorlaatste ronde op dezelfde plek viel maakte niet
veel uit. Hij controleerde de wedstrijd, handig met al die bochtjes, ze hebben een goed overzicht en zo mocht uiteindelijk deze manche ook op zijn conto
schrijven. Rhune reed onbedreigd naar plaats twee.  Net zoals vorige week was het een stuk spannender voor het fel begeerde 3de podium
plaatsje. Gilles had in het begin de beste papieren, maar volgens mij  had hij zijn motor “opgeblazen” met de 2 kemphanen van voor te willen volgen? Hij
kreeg de hete adem in zijn nek van Sid dewelke vlot kon passeren, daarna is vermoedelijk het licht uitgegaan bij Gilles want hij deed zaken
dewelke we niet gewoon zijn van hem, met als gevolge vandien. Teveel druk op de ketel, stress, wie zal het zeggen, de pa haalde hem uit
wedstrijd, Gilles was helemaal over zijn toeren. Nu kreeg Sid de hete adem van Daan en Flore in zijn nek, uiteindelijk bleek Daan de sterkste
van de 3, Sid  kwam als nummer 4 over de meet en daarna Flore. Wederom een van de youngsters op het podium, knap.

Onder een stralende zon werd deze wedstrijd georganiseerd door enkele fanatiekelingen, die op het einde van de dagop de toppen van hun tenen
liepen. Het is moordend zo’n organisatie. Ik hoop dat zij dan wel begrijpen het feit dat ik het parcours en niet alleen ik te smal vind geen kritiek
is maar een vaststelling, volgend jaar zijn we terug van de partij. Als je dan mijn mening vraagt, gaat dit net zoals dit en vorig jaar zijn, …. te
smal …… maar wel zeer mooi. Waar ik mij aan stoorde was dat er een onverlaat die op de weide waar de mobilhomes stonden, zijn vuilniszak
had achtergelaten, deze was dan ook nog eens uiteen gereden …..  Dit is een gebrek aan RESPECT voor zei diegene die de wedstrijd organiseren.
Afsluiten doen we met een positieve noot, het gesprek met Hans Willems heeft meteen veel misverstanden opgelost. Het is niet iedereen
gegeven, knap. Wij zijn een beetje blijven “plakken” …..in   salech & heim.
Foto’s vindt je op volgende link.