MTB Kidschallenge Antwerpen

Na de zomerse temperaturen van vorige week te Kortenaken, was het nu al een hele nacht laan het gieten. De wedstrijd aan het Noordkasteel Oost te Antwerpen zou dan ook een slijke bedoening worden. Vorig jaar had Dante hier de koers in de spurt gewonnen tegen Sander Kielich, slijk en een parcours dat niet echt snel kan genoemd worden ….. hij zou het hier wel eens moeilijk kunnen krijgen. Alle toppers waren overigens aanwezig want deze wedstrijd telde ook voor het klassement van de Topcompetitie. Op zaterdag hadden overigens de profs hier nog gereden in zomerse omstandigheden, Sven Nijs was de uiteindelijke en verdiende winnaar. Ik blijf het overigens een mooie ligging vinden hier te Antwerpen, op wandelafstand van de haven, water  in overvloed en niet alleen in de haven ditmaal. Het parcours en vooral de beklimmingen lagen er loodzwaar bij, er werd dan ook besloten om het parcours wat aan te passen voor de U11. Er diende dus maar 1 echt slijke helling te worden genomen dewelke moeilijk of bijna niet te fietsen was, men geraakte er zelfs moeilijk tevoet boven. Hier kon wel het verschil gemaakt worden door zij die toch boven zouden geraken. In de korte maar steile afdalingen diende de renners hun fiets wel onder controle te houden, want door de slijke ondergrond, werd elke stuurfout onmiddellijk bestraft met een valpartij als gevolg.

De start gebeurden net als vorig jaar naast de tent en was zeer breed, echter na een 20-tal meter moest er al rond de tent worden gedraaid om dan de bosstrook aan te vatten al klimmend naar omhoog om zo dan uit te komen aan de eerste afdaling. Ik had Dante verteld om zeker bij die eerste afdaling toch te proberen om al op kop te zitten. Alle tenoren stonden dan ook op de eerste startrij met uitzondering van Rhune dewelke vanachter moest starten omdat deze wedstrijd ook deel uit maakt van de topcompetitie en hier staat Rhune niet van voor in het klassement omdat hij 1 wedstrijd heeft gemist. Ik verwachte nog thans dat hij vlug zou opschuiven en samen met Arnoud en Dante de wedstrijd zouden gaan kleuren op deze sombere dag. Maar wonderwel was het bij de start gestopt met regenen. Dante en Arnoud waren direct goed vertrokken en Rhune was al direct aan zijn opmars begonnen. Ik had mij gepositioneerd aan de slijke beklimming en had kon zo Dante toch 3x volgen op het parcours. Hij had er vandaag zin in want na de eerste afdaling had hij direct al een groot gat geslagen. Echter op de helling moest hij afstappen en zo kon Arnoud, dewelke blijkbaar was gevallen in de afdaling, al direct kortbij komen, deze was wat handiger in het op en afspringen van de fiets. In de eerste ronde kon overigens alleen Sid Bergmans al rijdend tot boven klimmen, Sid leider bij de 9-jarigen deed dit zelfs elke ronde. Hij was ook één van de weinige die het aandurfde om met geweldige “platte” banden te rijden. Knap, we stonden daar allemaal met onze mond vol tanden. Ik denk niet dat daar iemand van de aanwezige vaders kon naar omhoog fietsen. Rhune kwam op door op plaats 4 en de volgende ronde zat hij al bij Arnoud.

Het tempo ging gestaag de hoogte in en ze wisselden regelmatig van positie op jacht naar Dante. Er dienden 6 rondjes te worden afgelegd, leuk voor  de toeschouwers. het enige nadeel was, dat er al vlug werd gedubbeld, en op de slijke beklimming was het soms moeilijk doorkomen met alle renners dewelke tevoet stonden en moeilijkheden hadden om tot boven te geraken, al stappend. Ik maande Dante telkens aan om de bocht te nemen aan de buitenzijde, echter pas in ronde drie was zijne Euro gevallen en reed hij vlot tot boven. Van toen was ik gerustgesteld ze zouden hem zonder ongevallen niet meer terug zien. Rhune begon nu ook al rijdend tot boven te klimmen, Arnoud moest telkens van de fiets. Rhune kon zo telkens het verschil maken op de beklimming, maar Arnoud dewelke nooit niet opgeeft kwam telkens sterk terug op het platte gedeelte richting finisch. In de laatste ronde kwam Nick Bruyninkcx tot in het wiel van Arnoud op de beklimming, beiden waren nog geen enkele keer tot boven gereden. Ik riep ze toe om de beklimming rechts aan te vatten en Nick reed zo weg van Aroud dewelke in de laatste afdaling nog ten val kwam met een gedubbelde renner.

Dante won overtuigend, en dit op een slijk parcours, het gaat nog een specialist worden. Ik was ontzettend fier op de manier hij had gereden, hij is soms wel een “koppig manneke” maar dat karakter siert hem wel als hij koerst. Hij zal ook nooit voor de koers zeggen dat hij gaat winnen en na de koers is hij altijd goedlachs met de andere renners. Als hij verliest is hij soms wel een 15-minuten niet aanspreekbaar, maar daarna is hij weer de plezante als vanouds. Maar het is lang geleden dat ik alle ouders zo heb horen roepen op hun zonen. Na een fantastische inhaalrace werd Rhune 2de met ruime voorsprong op Nick Bruyninckx die verdiend maar toch verrassend als derde over de meet kwam voor Arnou Delie. Sid Berghmans won in zijn categorie met veel gemak en spurtte zelfs voor plaats 5 dewelke hij nipt verloor aan Constantin Rex. Uiteindelijk was het een spannende wedstrijd, op een uitdagend parcours en met een goede organisatie. Echter spijtig van de aandenkens, eerst waren ze weer vergeten dat er een podium was voor zowel 9 als 10 jaar en wat kregen de deelnemers, een medaille, wat stond erop: nikske. Normaal is er voor de eerste drie een extra aandenken voorzien, staat zo in het reglement, volgens mij hebben ze daarvoor indertijd de inschrijvingsprijzen verhoogd, echter raar of zelden wordt dit gerespecteerd. Nu Dante ligt hier niet wakker van, maar ik neem aan dat sommige renners toch ontgoocheld zijn, indien ze het podium geen extra aandenken ontvangen. Maar de sfeer was weer goed onder alle renners en onder alle ouders. Misschien moeten we binnenkort eens samen allemaal een toertocht gaan rijden als het geen koers is. Geintresseerden, laat maar iets weten en we organiseren dat wel.

Alle foto’s vind je terug op de volgende link, het filmpje komt er in de loop van de week aan. De volgende koers vindt plaats te Vilvoorde op 23/6/2012.