Kumtich Tienen wegwedstrijd

Voor de eerste keer dit jaar ging Dante eens deelnemen aan een wegwedstrijd. Vorige week waren we gaan supporteren voor de ploegmaten te Tongerlo, daar bleek dat men dit jaar met min. 20 spaken vooraan en min. 20 spaken achteraan moet rijden en geen hoge velgen. Dat van die hoge velgen dat kan ik nog begrijpen bij de miniemen want als er veel wind is maakt dit je fiets gewoon minder stabiel, maar die spaken. Naar het schijnt zou dit zijn omdat er anders met te duur wielen bij de jeugd word rondgereden. Als dit echt de reden is vindt ik dit wel kortzichtig, want de ouders die dan zogezegd wel  duur wielen kunnen veroorloven, kunnen natuurlijk gemakkelijk heel lichte wielen laten spaken met 20 spaken. Zet dan een minimumgewicht op de fiets, vb. 12kg min. voor iedereen. Aangezien Dante een Ksyrium voorwiel heeft, nog één van mijn eerste wielen overigens, moest ik dus naarstig op zoek naar een nieuw voorwiel, achteraan had ik geen probleem. Gelukkig had mijn fietsmakker  Kris nog een wiel op reserve met 20 spaken, we waren dus gereed voor de koers.

Dante was hier al eens komen fietsen en het parcours was niet veranderd. Een heel leuk parcours dewelke wordt onderschat, want je had direct na de start een paar haakse bochten van 90°, dan even naar beneden en dan direct terug naar omhoog, maar als je hard genoeg naar beneden fietste dan was je zo boven en dan kwam het zwaarste stuk. Dit was plat maar was het langste stuk van het parcours dat 2,8km bedroeg, en net zoals vorig jaar stond hier de wind pal op de snuit, en er was wind zondag. Na dit stuk was er een beklimming, die jammer genoeg net niet steil genoeg was en net niet lang genoeg, daarna had je een bocht naar links richting finish. Het stuk tot aan de meet was overigens ook nog vrij lang. Ik wist niet wat te verwachten, Dante had de hele week op MTB-kamp geweest, en hij reed met een reserve fiets dewelke wat te groot was. Zijn Zanatta was overigens terug naar de fabriek, al de vernis was aan het lossen van dit fietsje. Overigens destijds medegedeeld aan Den Hondt te Veerle waar ik zijn fietsje had gekocht, hij ging mij bellen als de vertegenwoordiger ging langskomen …… ik ben nog altijd aan het wachten op zijn telefoontje. Dankzij David Meys is de fiets dan toch gedemonteerd en terug naar de fabriek, waar ze deze terug gingen lakken.Ik had mijn zoon voor de koers maar enkele richtlijnen meegegeven, ze waren met 23 renners en er stond volgens mij teveel wind om alleen weg te rijden. Dus de eerste ronde wilde ik hem niet op kop zien, als er iemand vertrok mocht hij meegaan, als hij wilde doortrekken dan het liefste op de helling en van achter uit, niet van op de kop. Moest er gesprint worden, op deze lange aankomst moest je vertrekken vanuit iemand zijn wiel.

Allereerst de tijdrit, ik weet niet wat er fout gelopen is maar meeste de tijden klopte voor geen seconde. ik deelde dit vriendelijk mee aan de verantwoordelijken, ze moesten dit nog herberekenen. Uiteindelijk bleken ze er niet aan uit te kunnen, Dante had de derde tijd gefietst volgens hun waarnemingen, spijtig waren deze niet correct, niet van mijn zoon en tal van andere renners. Hoe dit kwam, ik zou het begot niet weten, dit komt te pas en te onpas voor op sommige tijdritten, spijtig. De wedstrijd dan zelf, er dienden 5 rondjes te worden afgelegd. Ik was benieuwd hoe goed of slecht de benen waren van Dante, en hopelijk volgde hij de raad van de ouwe een beetje op.De eerste ronde begon iedereen aan een gezapig tempo met op de voorste rij, 3 renners van het Cycling Team 99. Dante was te weinig aan het lachen, dit was een vaag teken. De volgende ronde kwamen ze nog met een hele bende naar boven gefietst, er was nog niet teveel volk moeten lossen. Maar weer zat hij helemaal vooraan te fietsen net als ploegmaat Viktor. De volgende ronde zat hij kop te trekken op het stuk in de wind, bergop weer van voor. Ik zei dat hij van kop moest gaan, wonderwel luisterde hij, maar eens boven zat hij weer van voor. De laatste ronde was er nog een omvangrijk peloton aan de voet van de klim. Dante versnelde, alles viel wat uiteen maar er zat te weinig snelheid op deze versnelling en boven kon er nog een renner mee glippen in zijn wiel richting aankomst.    Hij keek niet achterom en bleef maar rijden, hij stond zelfs niet recht om te spurten. dit was echter nodig want in de laatste meters kwam Jado Bleyenberg er nog over. Hij werd 2de, ik zag het vanop afstand allemaal gebeuren. Een dikke “verdoemme” roepend, tevreden maar waarom zette hij zijn eigen niet boven op de berg even op de kant om zo in het wiel van Jado te kruipen. Maar het leukste van al vond ik dat hij niet ontgoocheld was, en direct besefte dat het misschien beter was geweest om op het einde misschien nog recht te staan om nog iets harder te kunnen spurten, maar hij was moe en de beentjes deden pijn. De vorige weken was hij niet om aan te spreken na een tweede plaats, nu kon hij er zelfs mee lachen. De ploegmaten Viktor en Milan behaalde een respectievelijke 8ste en 10de plaats, maar Cycling Team 99 was zeker niet onopgemerkt gebleven in de koers.

Uiteindelijk was er dan na een uur in de koude een podium, Dante werd 3de in de tijd rit en 2de in de koers …… maar stond niet op het podium. Tellen was daar blijkbaar in Tienen niet één van de sterkste punten van de organisatie of wielerbond, er werd immers na elkaar gewezen met de vinger. In de tijdrit hadden ze gemist, en het podium klopte dus ook niet. Al bij al was het een leuke, koude en winderige koers. Nu nog proberen uit te leggen dat je bij het MTB’en wel vanop kop kunt wegrijden maar dat dit op de baan ietsjes moeilijker is. Alle foto’s vindt je op volgende pagina.