Dante Coremans Acrog Pauwels Sauzen Balen BC
De tweede cyclocross wedstrijd vondt plaats in het Antwerpse te Kontich. Het parcours was er kort en smal, voor de rest was het wel pure fun, twee wasborden, 3 zandbakken, wat draaien en keren en 2 stukken om de kraan open te draaien. De start was echter heel kort en ook niet echt breed, het ging van 1 smal rijvakje over naar een bosstrook waar 2 fietsen konden passeren, direct een trechter bij de start. En bij den Bond houden ze geen rekening met de vorige uitslagen maar word er gewoon een nummer getrokken, Dante had nummer 15 en wat trekken ze , yes 15. Alle stress was meteen van mijn lijf, er waren 27 renners en opschuiven is hier niet echt makkelijk. De renners die hem het vuur aan de schenen zouden kunnen leggen stonden naast hem of net achter hem, Pieter Van Laer was nu ook aanwezig en ik was reuze benieuwd hoe de koers ging verlopen. Ik zag Pieter en Lennert Belmans als direct concurrenten, vorige week kon hij Lennert achter zich houden, maar Lennert is een renner dewelke altijd koers, Pieter zijn tactiek daarentegen is in het wiel gaan zitten en de laatste 50m eruit komen in de spurt. Althans de koersen die ik gezien heb van hem, maar ik kan mij natuurlijk vergissen.
Dante nam meteen een kopstart ondanks dat hij weer niet goed in zijn klikker zat, het ging meteen hard en Pieter zat meteen in het wiel en daarachter viel meteen al een gaatje. Dante bleef trekken en sleuren, hij had al een mooie kloof kunnen maken op nummer drie echter Pieter zat nog in zijn wiel. Maar er diende veel rondjes te worden afgelegd, ik maande hem aan om blijven te trekken, ofwel moest zijne rekker springen ofwel die van Pieter en in de tweede ronde op het stuk naast het voetbalplein moest Pieter 2m laten, Dante keek even achterom en versnelde nogmaals. Het gat werd ronde na ronde groter en geruststellend, hij begon zelfs al te dubbelen. Hij had het reuze naar zijn zin op dit parcours, en de pa zag dat het goed was, alleen dat hij soms veel te groot door de zandbak reed.
En net toen je dacht, dit word een makkelijke overwinning, zag je hem ineens al lopend …. zijn ketting eraf. Hij stopte dan toch om ze er terug op te leggen en hij kon terug verder, …. de voorsprong was groot genoeg we moesten ons geen zorgen te maken, maar in de laatste ronde viel zijn ketting er van voor nog eens af, en daarna nog eens vanachter ….. En jawel door die klote ketting problemen zat Pieter terug in zijn wiel en we zaten inmiddels al in de laatste ronde. Gemakkelijke overwinning, …. nog rond het voetbalterrein en dan werd de winnaar bekent. Kleine Coremans was razend, de stoom kwam uit zijn oren en hij vloog richting finish en gelukkig bleef nu zijn ketting er wel op.
Hij had op dit korte stuk meteen 16 sec genomen, maar er kon geen lach af toen hij over de meet kwam. Hij begon te huilen uit frustratie, het is raar of zelden dat hij problemen heeft met zijn fiets maar vandaag …. Het werd dus nog onverwacht spannend op het einde, Pieter werd mooi tweede en Lennert 3de, ploegmaat Victor Van de Putte werd knap 4de. Het is en blijft een mechanische sport, maar het fietsje is inmiddels al binnen ter controle. hopelijk valt de ketting er dit jaar niet meer af.
Bedankt aan alle supporters. Foto’s vindt je hier.
