Klaas Vantornout (5e) ontgoochelt zichzelf in Zonnebeke

De enige prof die we zaterdag aan de start hadden van de Kasteelcross in het West-Vlaamse Zonnebeke, kon niet overtuigen. Ver achter de rug van wereldkampioen Mathieu van der Poel werd Klaas Vantornout als vijfde afgezwaaid.

Van der Poel reed in de Zonnebeekse blubber bijna een uur lang solo aan de leiding, achter zijn rug werd Sven Nys uitgeteld door pech en vochten renners als Rob Peeters, Diether Sweeck en Jan Denuwelaere voor de resterende podiumplaatsen. Jongens die, met alle respect, normaal gezien een trapje lager in de pikorde staan dan Klaas Vantornout, maar die hem nu te snel af waren. En dus stapte onze West-Vlaming ontgoocheld de camper in die hem naar het Franse Lignières moet brengen voor de voorlaatste wereldbekermanche van dit seizoen.

“Ik was gewoon slecht”, pufte Klaas, die desondanks enkele ronden op de tweede plek had rondgereden. “In de beginfase kon ik nog even wegsteken dat ik niet goed genoeg was, maar na drie, vier ronden voelde ik me helemaal leeglopen. Iedere ronde ging het slechter en slechter. En nu voel ik me heel slap. Wat er aan de hand is, weet ik niet. Hier heb ik geen verklaring voor. Een offday, een ziekte die broedt? Ik weet het niet.” Een ontgoocheling dus, en Klaas beseft dat het morgen beter moet in Lignières wil hij nog in aanmerking komen voor een nationale selectie voor het wereldkampioenschap in Zolder van eind deze maand.

Kopje onder

Onze drie andere vertegenwoordigers – Angelo De Clercq (16e), Yorben Van Tichelt (19e na een sterke beginfase) en Thomas Joseph (21e) – haalden tussen de profs net de top vijftien niet. Tweedejaarsbelofte Thomas zorgde voor de stunt van de dag door in de slotronde een frisse duik te nemen in de ijskoude kasteelvijver. “Nadat ik tweemaal problemen had gekend met mijn versnellingsapparaat, begon ik me in de finale pas goed te voelen. Ik reed als achttiende, negentiende, had nog twee renners in het vizier, maar ging toen iets te wild tekeer in de modderstrook naast de vijver en schoot uit het spoor. Ik ging over het lint, recht het water in, helemaal kopje onder. Gelukkig geraakte ik niet onderkoeld en kon ik nadien snel de douche in”, grijnsde onze ijsbeer.

(Archieffoto Davy De Blieck)