Dante Coremans Acrog Pauwels Sauzen Balen BC
Er was eens geen wedstrijd in het weekend voor het mountainbiken, maar er stond te Budingen wel nog een laatste wegrit geprogrammeerd. Hij kon ook in Geel gaan rijden, maar Budingen was na de middag en er waren GEEN proeven, alleen een tijdrit en een wegwedstrijd. We hoopte stiekem op een helling, maar jammer genoeg was het te Budingen zo plat als blauw water. Wel leuk was dat de familie en nog wat supporters waren komen opdagen, waaronder zijn grootste concurrent uit het mtb’en dewelke dezer dagen jammer genoeg gekwetst moet toekijken langs de zijlijn. Vincent Berden nog een collega mtb’er verscheen wel aan de start. Maar zoals eerder aangegeven gaat het er in het mountainbiken gezellig aan toe, er word gestreden vanaf de eerste meter en de sterkste wint, simpel. En meestal is de organisatie dik in orde. Op de weg echter is het een heel ander verhaal, dat bleek ook nu weer.
Er werd gestart met de tijdrit, Dante werd hier tweede en klaagde meteen na aankomst over pijnlijke benen. Als hem klaagt wil dit in feite zeggen, dat hij goede benen heeft …… Dus ik was benieuwd naar het verloop van de wedstrijd, wegrijden zou hier weer moeilijk worden, bijna geen bochten en alles zo plat als een vijg en dan niet te onderschatten het zalige weer. Er hing daar nog zo’n mooie ouderwetse thermometer tegen de gevel van een huis, wel in volle zon, maar het quick steeg daar tot 38°. Er dienden 7 rondjes te worden afgelegd. Ik ken niet zoveel wegrenners, maar Lennert Belmans was aanwezig, en deze jonge knaap kon wel hard fietsen en wil altijd fietsen. Als ze met twee zouden wegraken zou dit wel eens kunnen stand houden tot aan de meet. De eerste 2 rondjes gebeurde er niets, er werd aan wandeltempo gefietst, ze konden rustig de gazet lezen op hun fiets. Maar bij het ingaan van de 3de ronde was Dante het getreuzel moe geworden en kwam dan ook als eerste uit de bocht en trok stevig door. Lennert zat op 2m en probeerde kost wat kost om in zijn wiel te geraken, in zijn wiel zat dan weer Angel Deckers. Het was warm en de er waren nog wat rondjes te gaan, dus ik liet Dante even wachten op Lennert en Angel. met zijn drieën zouden ze gemakkelijk van het peloton kunnen wegrijden. Dit gebeurde dan ook, echter Angel had blijkbaar geen zin om ook zijn deel van het werk te doen, en bleef gewoon in het wiel zitten van Lennert en Dante. Misschien had hij het even moeilijk en zou de volgende ronde wel wat initiatief tonen, maar neen telkens er aan hem werd gevraagd om zijn deel van het kopwerk te doen schudden hij steeds met zijn hoofd. De pa van Angel stond in mijn buurt en vroeg hem wat de bedoeling was, hij verzekerde mij de Angel wel ging overnemen. Toen ik op Dante riep dat hij en Lennert hun benen dan maar moesten stil houden nam hij inderdaad even de kop, surplacen was natuurlijk ook nog een optie. Het is koers en iedereen rijd naar zijn mogelijkheden, maar ze zijn 10 jaar laat ze dan ook koersen. Als ze echt aan het einde van hun latijn zijn, tot daar aan toe, maar altijd maar op dat wiel rijden. Ze gaan zo nog eens tegen een wiel rijden, met alle gevolgen van dien, blijkbaar was dit de vorige week gebeurd. het kan natuurlijk ook zijn dat mtb’ers loempe renners zijn, maar de meeste willen altijd rijden. Maar er zullen natuurlijk instructies zijn van de pa, ik doe dit ook en soms luistert hij en soms niet. Maar hij moet er steeds voor rijden, zo niet moet hij maar gaan voetballen.
Aangezien ze hun benen wat stil hielden, kwam het peloton terug opzetten en er sloot al meteen een 4de renner bij aan, echter hij moest iets later terug lossen, toen Lennert en Dante besloten om terug het tempo op te drijven. Maar alles zat relatief terug kort bijeen, Lennert draaide in de laatste ronde als eerste de laatste lange rechte lijn op met Dante in het wiel en daarachter Angel …….. en ineens demarreerde deze jonge knaap, die volgens mij zo kan meedoen met “familie”, altijd nee knikkend toen ze hem vroegen om wat kopwerk te doen en nu als een pijl uit een boog en vanachter uit stevende hij richting finish. Je mag je daar niet druk in maken, maar met mijn karakter is dat natuurlijk moeilijk. Bij de profs noemen ze dit een slimme renner, maar daar zou dan wel het een en ander gebeuren …… Maar het zijn kinderen en wij de pa’s mogen ons daar zo druk niet om maken. Dante remonteerde op deze versnelling en kwam naast Angel, ze gingen zij aan zij de laatste 100m in. Gelukkig plooien mountainbikers niet vlug en was het Angel die als eerste ging zitten, Lennert kwam moe gestreden als derde over de meet maar was sowieso een van de betere zo niet de beste van de wedstrijd. Het was lang geleden dat Dante nog eens had moeten spurten, maar hij doet dit niet onaardig, maar het was ook lang geleden dat hij nog zo diep had moeten gaan voor een overwinning.Nu is het een paar weken geen wedstrijd, misschien gaat hij dan nog eens met den “ouwe” mee fietsen. Het podium was ook weer hilarisch, de uitslag van de tijdrit werd samen geteld met dit van de wegwedstrijd. geloof het of niet Lennert was derde in de tijdrit (mijn vrouw had alle tijden genoteerd) en derde in de koers …….. hij stond niet op het podium. ik ben vandaag even gaan kijken naar den uitslag, hij was 20ste. Dante heeft dit ook al eens voor gehad, tijdrit gewonnen en tweede in de koers en ook niet op het podium ….. Knap van de pa van Lennert die dat allemaal heel rustig laat begaan, daar kan ik nog wat van leren. Alle foto’s vind je hier en het filmpje komt er nog aan.
