Dante Coremans Acrog Pauwels Sauzen Balen BC
Het parcours te Breda is gelegen op en naast de plaatselijke wielerclub, de club van de gebroeders Razenberg en dat werd al vlug duidelijk. Dante zag het op dit parcours helemaal zitten, aan de ene kant draaien en keren, aan de andere kant lange rechte stroken. De wielerclub heeft immers een mooie piste waar men dit evenement perfect kan organiseren Vorig jaar moest hij hier nog strijden tegen Lennert voor de overwinning, echter de laatste weken is Dante weer stevig op dreef en dit parcours was op zijn lijf geschreven, …. ik zag het helemaal zitten. We hadden geluk met het weer, het was niet echt vettig, er lag een klein laagje slijk maar dit was al aan het opdrogen en de weergoden waren ons goedgezind. Net voor de start ging Dante nog eens een wheelie trekken met zijn cyclocross fiets, echter hij kwam wat ongelukkig neer en zijn tube schoof van de velg. Het zekere voor het onzekere genomen en maar vlug een ander wiel gestoken.
Nog wat twijfelen over de bandendruk en dan richting start, er werd gestart op de wielerpiste om dan zo het veld in te draaien en dan te beginnen aan de technische passages met veel keren en draaien, maar inhalen was hier quasi onmogelijk. Dus goed starten was de boodschap, echter hij dook als derde het veld in achter Sam Stock en Razenberg, deze laats genoemde moest normaal starten op de tweede rij, maar voor de thuisrijder hadden ze wel even de nader hekken op zij gezet. Maar hij ging er als een pijl uit een boog vandoor en laakte direct een kloof.
Dante was meteen op achtervolgen aangewezen, en het duurde toch 2 rondjes voor hij eindelijk kon aansluiten bij de koploper. Met hun beiden bouwden ze wel een kloof op hun eerste achtervolgers, daar woedde ook een hevige strijd voor plaats 3 met onder meer Sam, Lennert en Rune. Uiteindelijk ging Sam met de derde podiumplaats lopen. De 2 kemphanen vooraan bleven strijden voor elke meter, toen Dante wilde versnellen werd hij door Razenbergh prompt in het decor gereden, maar aangezien deze de zoon van is liet hij dit niet zomaar gebeuren, hard tegen onzacht, een gewring en een geduw op een recht stuk en onder het motto niet met mij. Ze bleven allebei op hun fiets, en Dante versnelde nam een paar meters, maar het stuk achter de aankomst kwam Razenbergh steeds vlot terug. Dante was beter in het technische gedeelte, draaien en keren, echter hij stond net iets te groot. Een fout van velen, als het wat minder gaat, groter schakelen. Razenbergh passeerde hem en liep 10m uit. Toen ik Dante aanmoedigde ging het kopje van links naar rechts, het vat was af. Maar met nog een 1/2 ronde te gaan moest hij toch proberen om in het wiel te kruipen en zo proberen om de sprint aan te gaan. Ze waren immers allebei moe, nu kwam het aan op wie toont het meeste karakter. In een super spannende wedstrijd draaide Razenbergh als eerste de weg op richting aankomst, Dante had zijn spurt al ingezet, maar kwam niet direct dichter, niet plooien was het motto. Razenbergh reed met Dante naar de naderhekken, maar er was nog plaats.
Waar ik stond te kijken dacht ik dat hij net te kort kwam, maar ik zag hem over de meet zijn handen in de lucht steken. Hoe heeft hem dat geflikt, het kan niet meer dan 20 cm zijn, maar dat is genoeg. Nog steeds ongeslagen in Nederland en de pa zo fier als ne gieter, zelfs al had hij nipt verloren. Hij was blijven spurten vanuit een bijna verloren positie tot voorbij de meet. Karakter, knap, het water stond mij bijna in de ogen. Meteen één van zijn knapste overwinningen, daar hij in het begin van jaar als het op een spurt aankwam steeds het vroegtijdig opgaf blijf hij nu spurten met zijn kop naar beneden, handen onderaan in de beugels en bijtend op zijn tanden. Na de meet had hij even de tijd nodig om terug bij zijn positieven te komen, compleet choco gereden en weeral pijn aan de luchtwegen na zo’n diepe inspanning. Maar wat een prestatie, mooi en ik ben dan ook enorm trots dat hij zoveel karakter toonde. Knap zoon! Alle foto’s vind je hier.
