Dante Coremans Acrog Pauwels Sauzen Balen BC
De laatste wedstrijd van de MTB Kids Challenge vond plaats te Moerzeke. We wisten dat het een zeer snelle koers ging worden. Alle “toppers” waren aanwezig, op voorhand had ik drie namen verwacht, Dante, Arnoud en Lukas aangezien zij telkens op snelle rondjes bij de beteren waren. het was nu niet anders. Dante pakte een kopstart, Arnoud zat direct in het wiel. Ze trokken direct een kloof op de eerste achtervolger Rhune met daarachter de rest van het peloton.
Grappig was dat er nog eens iemand van de bond op kop ging rijden, …. echter na 2 rondjes stopte hij ermee ….. “Zeg die gasten rijden echt snel zenne ….”.
Wat Dante ook probeerde hij geraakt Arnoud niet kwijt, de sterke Waal beschikt immers over geweldig veel karakter en lossen staat nu éénmaal niet in zijn woordenboek. Maar het maakte deze wedstrijd wel meteen spannend, inmiddels was Lucas opgerukt naar plaats 3 en Rhune kreeg de hete adem van nog een Waals talent Jonas Debois in zijn nek. Ik was benieuwd wie zou winnen, ik had er het volste vertrouwen in dat Dante niet zou lossen, maar om de spurt te winnen moest je al beginnen vanop de dijk. Van ver aangaan dus, hetgeen hij ook deed hij nam meteen een dikke 2 meter en hield dit vol tot op de meet.
Spannend, en knap gedaan van de 2 kemphanen die tijdens de wedstrijd allebei voldoende pogingen hadden ondernomen om weg te rijden, Lucas kwam alleen over de meet als 3de, Jonas Debois was nummer vier.
Dante heeft een geweldig seizoen gefietst, hij is in deze challenge éénmaal verloren tegen een 11-jarige, Rhune en éénmaal verloren tegen een 12-jarige, Lucas. Voor de rest stond hij steeds op het hoogste schavotje, was het nu een “zware” of een “snelle” of “technische” koers, het maakte niet veel uit, hij won overal. Het belangrijkste vind ik dat hij met iedereen goed overeenkomt, met de tweede tot de laatste. Ze rijden voor hun plaats tijdens de wedstrijd, ze strijden voor elke meter, maar na de koers is meestal alles vergeten. In de laatste wedstrijd heeft hij ervoor moeten spurten, maar meestal kwam hij solo over de meet.
De pa is dan ook trots op zijn zoon, een heel jaar heeft hij mij doen glunderen. Soms stond ik met mijn mond vol tanden te kijken, hoe hij zijn fiets controleert, hoe hij zijn bochten neemt, zijn kracht bergop, karakter, …. Elk jaar vertel ik hem, dit jaar zal het zo makkelijk niet zijn, maar ik moet toegeven dat hij dit jaar “outstanding” was. Door hem bezig te zien heb ik me zelfs terug een nieuwe mtb aangeschaft, en af en toe rijden we weer een tochtje. Maar ik blijf vooral zijn grootste supporter en materiaalmeester.
Nu beginnen we aan het veldrit seizoen, ik ben benieuwd. Maar zijn seizoen is nu al geslaagd!
Alle foto’s vindt je op volgende link.
