Dante tweede op de muur van Geraardsbergen

Eindelijk, na jaren wachten kon hij eens deelnemen aan een A-cross. En de eerste wedstrijd vond dan meteen plaats op de legendarische muur van Geraardsbergen. Bekend van de ronde, en gekend bij elke wielertoerist, want als je sommige van hun mag geloven rijden zij hier sneller naar omhoog dan de profs. Het is en blijft een monument voor elke wielerliefhebber. Er waren maar in de 40 renners ingeschreven, je zou verwachten dat iedereen aan de start zou willen staan op dit mythisch parcours, … niet dus.
De Lares-Doltcini bos hadden zich op de renners parking  allemaal gezellig gegroepeerd.

De dag van de wedstrijd hadden ze besloten om de gevaarlijke afdaling voor de nieuwelingen eruit te laten, jammer maar er had iemand zijn sleutelbeen gebroken met de verkenning, vandaar de beslissing. Het was starten bergop, op hoe kon het ook anders kasseitjes. Ditmaal viel de loting wat tegen voor Dante, hij mocht als allerlaatste aanschuiven. Gelukkig was dit een A-cross en is het parcours overal vrij breed, dus opschuiven zou moeten lukken, maar tot waar. Met de start zagen we hem niet direct, maar éénmaal in beeld zag je meteen dat hij er een geweldig tempo op nahield. Na de start, meteen de weide in, om dan de kapel muur op te vliegen, dit 4x. Bert en Kris stonden in de materiaalpost, ik kon mij dus focussen op het nemen van foto’s, maar toen ik zag dat hij nogal gezwind zijn opmars naar de kop van de wedstrijd maakte, had ik meer en meer moeite om mij camera stabiel te houden.
Na 1 1/2 had hij de aansluiting gemaakt vooraan, ze waren met zijn vieren, waaronder nog 2 ploegmaten.

Ik maande hem aan om even op adem te komen en zich te nestelen in het wiel. Niet veel later trok Luke Verburgh stevig door, Yente Peirens moest het wiel lossen. Dante had blijkbaar nog wat over en reed het gat in één ruk dicht, samen reden ze verder weg. Yente had zich inmiddels ontdaan van de 4de medevluchter en reed zo solide op een derde plaats. Zouden ze nu weer het volledig podium gaan bezetten, het zag er in ieder geval goed uit. Hopelijk kreeg Dante geen klop van de hamer,  in de voorlaatste ronde trok hijzelf ten aanval, hij maakte een klein kloofje, maar Luke kon zich terug in Dante zijn wiel nestelen.

Het zou een spurt met twee worden, en daarin heeft Dante zich laten verschalken, Luke zette al aan op de brug in de weide en passeerde zo Dante, hij had een gat van een paar meters. Op de finish bergop kwam Dante net iets te kort en zo werd Luke verdiend winnaar te Geraardsbergen, maar die tweede, wat een wedstrijd en wat een karakter. Ik was trots en tegelijkertijd verbaasd, tweede op de muur, Yente vervolledigde iets later het podium. En zo was het podium weer blauw gekleurd. Bedankt aan de supporters, het was leuk dat de familie Brusseleers kwam supporteren en natuurlijk de mannen in de post Bert en Kris en de dames aan de afwas Leen en Christel. En natuurlijk Bart voor de snelle depannage. De winter is alvast goed begonnen. Een filmpje hebben we ditmaal niet, de batterij was plat.
Alle foto’s vindt je op volgend link.