Zaterdag vond de laatste manche van de Kidschallenge te Hechtel plaats, het klassement heeft hij al op zijn naam geschreven en vorige week had hij er geen zin in …. maar vandaag wilde hij kost wat kost met zijn nieuwe fiets gaan mee koersen. Thuis was het aan het gieten, dus vlug even slijkbandjes steken, 1.8 …. hij zal door het slijk vliegen. Echter éénmaal aangekomen was het parcours daar kurkdroog. Maar geen nood ik had zijn andere fiets ook meegenomen, maar neen hij wilde met de nieuwe rijden. echter hier heb ik nog geen reservewielen van en nu nog die bandjes gaan wisselen, zou me niet meer lukken. Bleek dat Gilles problemen had met zijn fiets net voor de start, dus ik en mijn zoon zijn nu misschien geen gemakkelijke mannen, maar prompt boden we Dante zijn fiets aan …. hij reed toch met zijn nieuw fietske.
het was daar een geweldig mooi parcours, allemaal zand, en draaiend en kerend naar omhoog en naar beneden, echter het was maar een 700m lang. Ik vraag mij af wie dit parcours heeft uitgestippeld, want die heeft dan toch nog geen enkele koers gezien van die gasten, 700m en meer dan 20 vertrekkers. Of hoe gaan we deze laatste koers eens helemaal verknallen. Iedereen wist dat hier problemen gingen ontstaan, 9 rondjes, en bijna geen plaats om in te halen. Het was gewoon afwachten in welke ronde er werd gedubbeld. En het was niet dat ze niet de mogelijkheid hadden om dit aan te passen, begrijpen wie begrijpen kan.
De start dan, 20m hoek om naar links, terug 20m en hoek om naar rechts en lichtjes klimmen. het parcours was hier wel iets voor Dante, alle klimmen zijn te pakken op de grote plaat en veel keren en draaien, maar hij zal moeten stoempen met die bandjes. Bij de start geraakte hij slecht in zijn klikkers, maar hij maakte dit meteen goed na het eerste bochtje, op de klim zat hij al op de 4 de plaats achter Nick,Sander en Sid. Een ronde later zat hij al in het wiel van Nick, een ronde later versnelde hij aan de aankomststrook en nam hij de leiding over, echter toen begon de miserie, ….. het dubbelen. Dat je nu iemand moet dubbelen is niet zo erg, als er plaats is rijden de meeste gasten wel opzij, maar als dat al begint vanaf ronde 2 en er moeten er dan nog 7 rondjes te worden afgelegd dan weet je meteen wat hoe leuk het ginder was. Op het einde van de koers waren er sommige renners zelfs al 3x gedubbeld, hoe de mensen van de bond dit nog konden volgen, … wie zal het zeggen. Er werd daar door heel dat bos geroepen en getierd op Jan en alleman, ik bleef dit keer vrij rustig omdat deze malaise plaats vond op heel het parcours. Dante probeerde Nick te lossen, maar weg rijden zou hier moeilijk worden en Nick bleef op zijn tanden bijten en bleef Dante goed volgen. In de voorlaatste ronde nam Nick fors over, Dante schudde met zijn hoofd en ik wist meteen dat het niet voor vandaag zou zijn. Het was op, en als het op is, is het op bij de zoon. Nick bleef stevig doorgaan, en Dante moest een gat laten vallen, Gilles kwam vanuit de achtergrond nog fel opzetten. In de laatste ronde ging hij over Dante en werd mooi tweede achter Nick. Echter ze stonden nog allemaal op de foto bij de finish, en dat is dit jaar ook nog niet gebeurd.
Het was een knappe en verdiende overwinning van Nick Bruininckx, Gilles werd mooi tweede en Dante vervolledigde het podium op de derde plaats en kwam met krampen over de meet. Ik had wel de constructeurs trofee gewonnen met een fiets van mij op plaats twee en drie, jammer genoeg kreeg ik hier geen bloemen voor. Voor Dante was wel even geleden dat hij nog een koers had verloren, maar het moest er ene keer van komen. Daarbij binnen 14 dagen zal hij ook niet op het podium staan, want dan gaan we voor het plezier een koppelwedstrijd rijden. Alle pa’s en zonen komen dan uit in een koppelwedstrijd tegen elkaar, aangezien er nog een paar getrainde pa’s bijzitten, gaan we weinig kans maken. Maar ik zal rijden tot mijn tong tussen mijn kader hangt, ik vrees echter dat dat niet lang zal duren. Benieuwd hoe ver we geraken op karakter.
Alle foto’s vind je hier. Filmpje komt eraan.