Dante Coremans Acrog Pauwels Sauzen Balen BC
Zondag 1 december 2013 is een memorabele dag, want mijn zoon is die dag Belgisch Kampioen Cyclocross 2013 geworden te Peulis. Hij startte als topfavoriet aangezien hij dit seizoen bijna alles had gewonnen wat er te winnen was. De Mtb Kidschallenge had hij al op zijn naam geschreven, één keer moest hij daarin de overwinning laten aan Rhune Clijnen, bij het cyclocrossen had hij ook nog maar één wedstrijd verloren, toen ging Pieter Van Laer met de bloemen lopen. Hij had al 3 truien in zijn bezit, maar de mooiste van allemaal had hij nog niet, de tricolore. Volgens omstaanders kon hij niet verliezen en reed de rest van het pak voor de tweede plaats.
Ik zag het weer helemaal anders, …. hij kon alleen maar verliezen, want als hij won dan was dit normaal, maar ik mag er niet aan denken moest hij verliezen. Gelukkig heeft hij niet veel last van stress, zijn moeder daarentegen. Hij beschikt hij de laatste weken over een super start. Ik gaf hem de raad mee, niet achterom kijken, niet te groot rijden, op de baan groot in het veld wat kleiner, als je niet zeker bent op de balken lopen en het belangrijkste, amuseer u.
Het parcours was zeker niet in zijn nadeel, als het droog was, was het ontzettend snel,en bij wat regen zou het zwaar worden. Zondag was het dus stoempen geblazen. Er waren in de 50 renners, hij was direct goed vertrokken, maar zijn hoofd was weer naar achteren gericht, hij wilde zien wie in zijn wiel zat. Hij draaide als eerste het veld in, alles op een lint. Iedereen die vooraan moest zitten zat vooraan, na een paar bochten demarreerde Belmans. Dante maakte daar al zijn eerste fout, hij versnelde ook en wilde alsnog als eerste door de bocht, hij keek achterom en pakte de bocht aan de binnenkant. Maar het was te slijk, hij ging te snel en hij zat aan de verkeerde kant van de bocht en waarom wil hij meteen de koppositie weer overnemen, ze waren nog maar net vertrokken. Hij ging hard onderuit en het duurde eventjes vooraleer hij terug vertrok. Ik heb daar staan vloeken langs de kant, het is en blijft ne Coremans, koppig en niet willen luisteren. Tot dan was ik bijna de rust zelve, maar na die valpartij ….. Ik ben gestopt met foto’s nemen, een vriend van mij kreeg mijn toestel. En ik had het zitten ….. lichte vorm van stress en tunnelvisie.
Eer dat hij terug op zijn fiets zat waren er al een renner of 10 gepasseerd, en ze gingen niet wachten vooraan. De achtervolging was begonnen, ik keek met een bang hartje toe, schakelen bleek hij niet meer te doen. Hij duwt meestal wel een groot mes, maar nu op dit parcours, …. ik denk niet dat hij nog een tandje over had, veel, veel, te groot. Maar hij maakte wel meters maar stond in elke bocht zo goed als stil en hij vertikte het om te schakelen. Op het einde van de eerste ronde zat hij al terug vooraan, sterk, zeer sterk, maar het had hem veel krachten gekost. Hij had al een pijl verschoten, hopelijk had hij er nog een paar over. Ze waren met 4 weg, een ronde later waren ze nog met 3. Dezelfde 3 van het Kampioenschap van Vlaanderen, maar wie van de drie zou het gat kunnen maken. Dante versnelde meermaals, maar vertikte om te schakelen, en zo kwamen Belmans dewelke een geweldige sterke indruk naliet en Baars, misschien wel de vinnigste, steeds terug.
Vooraan werd de wedstrijd iets bitsiger, Arne Baers gaf gepast en ongepast al eens een kwakje. In de laatste ronde reed hij met Dante helemaal naar buiten voor een bocht, deze kreeg het op zijn heupen en begon te roepen. Bij het indraaien versnelde Dante en nam zo de kop terug over echter Arne begon weer te wringen, maar Dante botte niet en deed de deur dicht. Ze raakte elkaar, Arne ging overkop en was op achtervolgen aangewezen. Dante kon steeds een klein gaatje maken op Belmans, maar die kwam altijd vrij makkelijk terug. De spanning was te snijden, Dante had 1 voordeel hij kon vlot springen over de balken, maar het was de laatste ronde en de pijlen waren volgens mij op. Lennert ging sowieso niet meer springen dus deze zou vroeger moeten gaan aanzetten, of hij was verloren en Arne zat ook niet stil en volgde op een 10-tal meter. Ik verwachte nog een aanval voor de brug, maar Dante reed daar naar buiten en hield zo de deur dicht. dan met hun beidde volle bak over de brug, de eerste die hier een fout zou maken ging niet winnen. De meet naderde, Dante nam een paar meter voor de balken, hij sprong perfect ….. ik werd bijna zot van vreugde, de overwinning was binnen. Lennert moest nog even doortrekken want Arne sprong ook over de balken maar kwam net te kort voor de tweede plaats.
Het was een mooi podium, eerlijk gezegd had ieder van de drie hier kunnen winnen. Dante was 2 keer gevallen, maar hij had vooral veel pijlen verschoten na de eerste valpartij. Hij kwam vrij snel terug, en is toen blijven fietsen op karakter. Aangezien zijn seizoen vindt ik dit een verdiende overwinning en een mooi podium, iedereen is hier zowat op zijn plaats binnengekomen. het podium kon er anders uitgezien hebben vandaag, maar het ging toch gaan tussen Arne, Lennert en Dante. Hij was stik kapot als hij over de meet kwam, en dat gebeurd niet vaak. Ik was enorm trots dat hij bleef strijden ook al ging het nu niet gemakkelijk. De ontlading bij hem aan de meet was dan ook des te mooier. Mijn zoon is Belgisch Kampioen, mooi, zeer mooi. We gaan dit vieren en ervan genieten, want je weet nooit, misschien behaald hij in de volgende jaren geen enkele trui meer. Bij deze, alle renners ouders, sympathisanten, ….. iedereen is uitgenodigd op 14 december in the Loods te Aarschot (De Knoet) want daar gaan we nog eens een knalfuif geven. En de pa geeft een vat gratis. Het filmpje komt er nog aan, foto’s heb ik niet getrokken. Alhoewel ik elk jaar zeg, volgend jaar zal het minder zijn Dante …. dit was een SUPER jaar. Dit kan hij volgend jaar onmogelijk verbeteren.
Bij deze wil ik de talloze supporters bedanken voor de aanmoedigen en natuurlijk mijn zus, kozze en schoonzus voor de mooie verrassing bij thuiskomst.
Een welgemeende dank u wel is hier wel op zijn plaats!
