Cyclocross Landskouter, eerste zege is een feit

Na zijn puike prestatie in Nossegem zakte we met een goed gevoel af naar Landskouter, de knie was terug in orde en kon dus zonder problemen starten. Vorig jaar waren we naar Kontich afgezakt, maar daar kan je moeilijk passeren en de start is daar smal en kort dus hadden we nu besloten om ons kans te wagen in Landskouter. En jawel, dit was een prachtig cyclocrossparcours, de start was op op een brede dubbele betonbaan, plaats genoeg dus, maar de start was ook nog eens bergop en lang genoeg vooraleer ze de weide in duiken. Er stonden 45 renners aan de start, Dante krijgt blijkbaar als Belgisch Kampioen steeds nummer 1, maar ik zou liever hebben dat ze stoppen met die idiote lot trekking en ze de renners volgens klassement zouden afroepen. Hij mocht op de voorlaatste rij starten.

Arne Baers had meer geluk hij stond vooraan en trok bij de start direct alle registers open, er werd naar boven gespurt. Ik stond aan de bocht net voor het opdraaien aan de weide, maar ik zag mijn kampioen nergens. Tot ze allemaal naar rechts manoeuvreerde om zo de bocht beter aan te snijden en jawel als een duiveltje uit een doosje kwam hij te voorschijn. Hij draaide ergens rond plaats 8 het veld in. Op het einde van de wei lag het daar geweldig drassig en daar passeerde hij iedereen, zonder omzien reed hij naar de balken. Hier had ik nog de grootste schrik wat minderen deed hij niet om over die balken te springen, maar zo maakte hij meteen een gat van enkele meters. Was de vogel al gaan vliegen?

Ze reden nog over een mooi aangelegde helling dmv een stelling en trokken zo naar het zwaardere gedeelte, bergop om zo terug af te dalen door een heleboel lussen en dan terug vanuit stilstand richting aankomst strook te rijden. Vorig jaar reden ze hier blijkbaar direct naar rechts, nu moesten de renners eerst helemaal terug bergaf om dan terug de startklim aan te vatten. Op het einde van de eerste rond zaten ze goed als terug in zijn wiel. Robin Orins kon zelfs tot in het wiel komen op de betonbaan, echter éénmaal het veld in moest hij passen. Dante reed als vanouds zijn tempo en hij rijd de eerste tot de laatste ronde meestal zonder weinig verval, maar nu was de vogel wel gaan vliegen en ze hebben hem pas terug gezien na de meet.

De strijd voor de resterende podiumplaatsen was wel mooi en heftig, Robin Orins, Arne baers, Flore Wienen en ploegmaat Jorben Laureyssen (deze was als laatste kunnen aansluiten) waren de gegadigden voor de plaatsen 2 en 3. Flore Wienen voerde de forcing op de weg, de rest ging mooi mee in het wiel. Maar éénmaal in het veld verdapperde Arne Baers en de reactie bleef uit. De plaatsen 1 en 2 lagen zonder mechanische pech vast. Maar wie zou als laatste op het podium mogen klimmen. Uiteindelijk was het de slimste, Orin bleef wat in de luwte rijden maar ontbond zijn duivels in de spurt en won nog vrij makkelijk voor Yorben en Flore.

Het ging blijkbaar weer als vanouds, Dante reed zonder al te veel problemen naar de overwinning op een mooi en zwaar parcours. Als het hier slijk is dan wordt het hier pas echt een slagveld. Leuk om te weten, volgend jaar zou hier het Belgisch Kampioenschap plaatsvinden voor aspiranten, ik ben er niet rouwig om.
Nog eens bedankt aan Robby Lauryssen voor de technische bijstand.
Alle foto’s vindt je op volgende link.