Dante wint te Uitbergen

Vroeger had je zondag Jos dag, ten huize Coremans is het tegenwoordig zaterdag koersdag. Als Dante kan kiezen wordt er steevast gekozen om te koersen op zaterdag, en dit weekend was niet anders. de wedstrijd vondt plaats in Uitbergen (Berlare). In het verre Oost-Vlaanderen vonden we een parcours terug zoals we destijds bij de aspiranten wel eens meer tegen kwamen. Een heel grote weide, voorzien van 1 balk, en voor de rest niets. De grote moeilijkheid zou hier worden, …. wegrijden. Er stond namelijk geweldig veel wind en het was een open vlakte, de weide op zich bolde voor geen meter want het was op sommige plaatsen zoals rijden op kasseien. Tot een paar weken zouden we gepanikeerd hebben dat zijn rug het zou houden, tegenwoordig is dit aardig onder controle.

Buiten Dante was er vandaag nog een beer aanwezig, Lennert Belmans die vorige week in Gavere iedereen op een hoopje reed, tekende ook present. Ik denk dat Dante met het verkeerde been uit bed was gestapt. want na één rondje te hebben verkend, was er alleen maar gemor te horen. Het was een kl*te parcours en zijn benen wilde niet mee. Het werd dus een gezellige voormiddag, éénmaal opgewarmd was hij toch wat gekalmeerd. Normaal gezien zou het een strijd worden Belmans-Coremans, maar zijn benen voelde niet goed aan. het advies was simpel, probeer Lennert te volgen.

Ze stonden met 50 renners aan de start, en het was er koud, onze beer is ne poolbeer denk ik, want hij stond rustig wachten in korte broek en uiteraard zonder handschoenen. met de start na Dante meteen de leiding, alhoewel Dante en Lennert beide in de opwarming sprongen over de balk opteerden ze voor te lopen, het lag wat te hobbelig. Niet veel later nam leners de kop over. Uiteindelijk reden ze vrij snel weg met 4 renners, Jelle Harteel en Verstrynge Emiel vervolledigde het kopkwartet. Al snel werd het duidelijk dat de beren geen goesting hadden om op kop te gaan rijden. Ze hadden vrij vlug in de gaten dat ze de 2 sterksten uit koers waren, Jelle en Emiel namen dus het merendeel van het kopwerk voor zich. Lennert en Dante bleven rustig in het wiel.

De koers begon pas de laatste ronde, Lennert nam de leiding en dreef het tempo omhoog en al snel waren ze met tweeën weg, de laatste halve ronde gingen alle registers open en was het spurten na elke bocht. de bochten lagen glad en verraderlijk, uiteindelijk kon Dante licht afgescheiden de winst naar zich toe trekken. In de laatste lussen moest je sowieso op kop zitten want daar was nergens nog een mogelijkheid om nog te paseren. Pa Coremans had blijkbaar voor de juiste bandenkeuze gekozen, met de baby Rhino’s ging Dante vlot door de bochten. En zo behaalde hij onder het toeziend oog van Mario Declerck zijn 8ste overwinning van het seizoen. Voor de wedstrijd had ik zelf gedacht dat het een walkover zou worden voor Lennert, aangezien mijn coureur aan het klagen was van de eerste verkenningsronde tot de opwarming.

Alle foto’s vindt je terug op deze link.