TFJV Lac Blanc 2016

Elk jaar wordt er in Frankrijk een ploegenwedstrijd georganiseerd voor mountainbikers, de TFJV. Een wedstrijd waar een team bestaande uit 6 renners, 2 dames en 4 jongens deelnemen dewelke dan op één en dezelfde fiets moeten deelnemen aan verschillende disciplines zijnde, teamrelay, orientatietocht, trial, crosscountry en downhill. Aangezien we vorig jaar hadden deelgenomen met Dante aan het Europees Kampioenschap te Grazz, was het eens leuk om te kijken wat de verschillen zijn. Uiteindelijk is het simpel, de TFJV is bij de U15 een teamwedstrijd, in Grazz is het een individuele wedstrijd. In Grazz ligt de nadruk op CX wedstrijden in Frankrijk net iets minder, de trial in Grazz is poepsimpel vergeleken met Frankrijk, je mag immers de hindernissen in Frankrijk niet oefenen. In Grazz zijn er elke dag podia, in Frankrijk mag iedereen op de laatste dag op het podium. Je kan dus stellen dat Grazz meer wedstrijdgericht is zoals wij het kennen en er in Frankrijk wat meer techniek aan de pas komt.

Hoe verliep het voor Dante te Frankrijk, al bij al viel het nog mee, echter soms was de focus ver te zoeken. De eerste dag moest hij voor Belgie starten in de teamrelay, in het pittoreske dorpje Kaiserberg werd er gestreden op een parcours van ca. 900m pal in het centrum met veel volk en veel ambiance. de start werd bepaald door loting, hij mocht starten op rij 3, jammer genoeg moest hij helemaal links plaatsnemen en de eerste bocht was na 50m …. links. Het werd aanschuiven binnenkant en hij kon meteen aan de achtervolging beginnen. Maar toch reed hij hij weer sterk en sloot terug aan bij een groepje dat streed voor plaats 4, hij wisselde als 7de. De ploegmaten deden het voortreffelijk want we werden uiteindelijk 6de, jammer dat hij niet bij de eerste kon meedraaien in de eerste bocht of er had meteen een geweldige uitslag ingezeten.

De volgende dag was er de oriëntatie gepland, een ploeg van 6 renners werd op pad gestuurd. per drie zochten ze met hun kaart een deel van het domein af op zoek naar “koffers”, je kreeg hiervoor 40min. Jammer genoeg reed Daan plat en ze diende dus de band zelf te vervangen, tot overmaat van ramp maakte Brice daarna een ongelukkige tuimeling en e werd besloten om binnen te rijden. Ze hadden dus niet de tijd gehad om alles te vinden, al bij al viel het nog me.

De dag nadien stond de trial op het programma, nu niet direct het favoriete onderdeel van de Belgen, hij kunnen we kort over zijn. Ze bleven onder de niet al te hoge verwachtingen. No focus, probleem was dan ook ze moesten 4 proeven doen, …. en dit duurde een ganse dag.

Alle hoop was gericht op de volgende dag de cross country, een onderdeel dat ze allemaal kennen. Nu dit vond plaats op een prachtig, technisch en uitdagen parcours. Dante had als doel gesteld top 5, de focus was nu wel terdege aanwezig, hij warmde zonder dat de pa iets moest zeggen intensief op. Hij mocht starten vanop rij 2, maar weer stond hij aan de binnenkant, de kant van de eerste bocht. Hij was goed weg, echter in de bocht liep het even mis, snelheid te hoog en  een paar renners reden op elkaar. Maar lang duurde het oponthoud niet en hij rok meteen vol door en kon zo als eerste aan de eerste beklimming beginnen. De enige die mee kon was nog een Belg Arnoud Delie, in de afdaling nam Dante afstand, echter in de wisselzone nam Arnoud de leiding. Echter niet voor lang, een paar 100m later nam Dante het commando over en versnelde op het steilste stuk bergop.  Hij was los en reed soeverein aan de leiding, echter in de laatste ronde reed hij lek en hij vertikte om nog te wisselen, want inmiddels was er een Franse renner genaderd tot op een 50m.

Gelukkig kwam hij terug als eerste beneden en het gat was terug groter geworden, nu nog klimmen naar de aankomst. De Fransman kwam nog fel opzetten maar hij had alles onder controle en zo scheef hij de prachtige wedstrijd op zijn naam op zijn Ridley Ignite CL9. Maar hij was getekend door de inspanningen, ik had hem nog nooit zo moe gezien na een wedstrijd, hij zonderde zich even af maar het plezier was er niet minder om. De Belgen deden het goed in deze wedstrijd.

De laatste dag was aangebroken en de downhill stond op het programma. Dante vindt het leuk om naar beneden te vliegen, hij heeft echter één probleem, het is raar of zelden dat hij aankomt zonder een valpartij. En nu was het ook weer niet anders, jammer anders had hij een geweldige tijd  gereden. Nu was het ook niet slecht, maar plaats 33 is nu ook niet wat je noemt goed. Maar de verschillen waar klein bergaf.

Het belangrijkste was dat de sfeer onder de renners goed was, ze hebben veel plezier gemaakt en veel gelachen, Dante heeft nog nooit zoveel Frans gepraat als op deze week. Nog een paar mtb-wedstrijden en dan ligt de focus helemaal op het cyclocrossen. Maar dit was een unieke ervaring, en mogen deel uitmaken van en nationale ploeg was meer dan leuk. Raar dat sommige mensen dit voor elkaar krijgen, we spreken hier van bijna 20 renners. Ik ken er andere, daar krijg je dan alleen maar te horen dat er geen budget is voor een nationale selectie, de truitjes konden er zelfs niet af toen. En toch willen ze de mountainbike sport promoten bij de jeugd. Je kan je de vraag stellen wat ze willen promoten …. maar het leven is duur heb ik ergens gelezen.

Laurent, en de rest van de bende bedankt voor deze leuke ervaring. Het was gezellig met de rest van de ouders, we hebben allemaal leuke mensen leren kennen.
Alle foto’s vindt je op de Facebookpagina van Dante Fanpagina, via deze link.