Dante Coremans Acrog Pauwels Sauzen Balen BC
Zaterdag was het een belangrijke wedstrijd voor mij want dan vond in Pepingen de 2de manche van de topcompetitie plaats, eveneens telde deze wedstrijd voor de kids Challenge. Dus ik had er twee klassementen te verdedigen, maar vorig jaar behaalde ik op dit parcours mijn eerste mtb overwinning, dus ik zag het wel zitten. Ons ma was ook op de afspraak en had al een hele dag last van de zenuwen, de wc werd dan ook veelvuldig bezocht voor de start van deze wedstrijd. Op deze mooi lentedag met zomerse temperaturen waren weer meer dan 40 renners paraat om deze challenge te betwisten, het leuke aan dit parcours is dat je bijna overal kan voorbij steken. Je kan een ronde splitsen in 2 stroken, een gedeelte bestaande uit de weide waar telkens omhoog en omlaag wordt gefietst en dan een stuk asfalt onderbroken door een landweg. de start was dit jaar anders en beter, een zeer lange start op de weg, zeer breed maar wel bergop, uitmondend in een brede veldweg om zo uit te komen op het parcours.
Ik mocht starten op de eerste startrij, tot mijn grote verbazing moest Rhune, dewelke als tweede gerangschikt staat in het klassement van de “kids Challenge” twee rijen achter mij starten. De renners die in het klassement bij de “topcompetitie” vooraan staan mogen als eerste hun positie innemen. Zelf vindt ik dit onlogisch, mij pa had hier voor de wedstrijden al eens een mailtje voor gedaan, toen werd er blijkbaar toch een andere uitleg gegeven. Nogal een geluk dat je hier gemakkelijk en vlug kon opschuiven. Want mijn koers was bijna gedaan na 10m, net na de start wat teveel force op de pedalen, en mijn ketting lag eraf. Gelukkig bleef ik trappen en kwam deze terug op mijn blad van voor. Echter ik was wel weggezakt in het peloton, maar door de lange aanloopstrook kon ik terug tot van voor rijden echter Arnoud Delie was toen al gaan vliegen. Ik nam als 2de de afdaling in de weide, gans het peloton in mijn wiel, op plek 3 zat Rhune. Samen reden we weg van het peloton tot ik op de eerste weide een cruciale fout maakt, dezelfde als vorig jaar en net op dezelfde plaats, sjans …. nu ben ik geen ezel. Op de helling moest ik afstappen en tot boven lopen, Rhune profiteerde hiervan en trok goed door.
Het was dus achtervolgen geblazen, onze pa riep dat ik moest trachten om naar Rhune te rijden, wat op adem komen en dan vol naar de finisch. Groot was zijn verbazing toen hij zag dat ik Rhune had achtergelaten en in één ruk naar Arnoud was gereden, ik kwam aansluiten voor de beklimming van de weide. Hier maakte hij net als ik dezelfde fout, te voet en ketting eraf. Ik op de kracht naar omhoog en had een, gat geslagen van een 15m, nog alleen de tweede weide en dan asfalt richting finish, dat moet lukken. Echter op de laatste beklimming uit mijn klikpedaal voet aan de grond en Arnoud, zat bijna terug in mijn wiel. Dan maar doortrekken op mijn groot blad op de weg, ik was er zo naar toe gereden, dus ik moet er zo terug van weg rijden. Echter wat ik ook probeerde, mijn ketting wilde niet meer op de grote plaat. En ipv verder te rijden wilde ik kost wat kost de baan opdraaien op mijn groot verzet, ik begon zelfs met mijn 2 handen aan mijn shifters te draaien.
De frustratie was dan ook groot toen Arnoud mij terug passeerde en dat met de meet in zicht, hij op zijn grote plaat en ik klotend aan mijn versnellingen. Tierend en huilend van woede kwam ik over de meet, mijn fiets had mij laten zitten in de laatste meters. Jammer genoeg ben ik dan 30 min. niet meer aanspreekbaar, ik wilde winnen en had hier gewonnen. Maar desondanks is Arnoud de welverdiende winnaar, hij is blijven fietsen en blijven strijden tot op de meet. Rhune kwam normaal als derde over de meet, echter hij draaide in de laatste 500m zijn ketting in de soep en moest al lopend verder. Voor hetzelfde geld was mijn koers ook al afgelopen net na de start.
Onze pa was fier en geïmponeerd door mijn laatste ronde. Op het podium was alle frustratie uit het lijf en konden we er alweer mee lachen. Ze noemen dit geen technisch parcours, maar een parcours voor mannen met kracht in hun benen, maar als je ziet wie allemaal problemen heeft gehad met zijn ketting, zo gemakkelijk parcours was het hier dus ook niet. Sid reed volgens onze pa zijn beste wedstrijd van het seizoen en won dik verdiend de wedstrijd in zijn categorie, maar kwam eveneens als zesde over het podium. Nog even en hij mag twee keer het podium gaan beklimmen. Ik vond het een schitterend parcours een schitterende organisatie, iedereen kreeg een leuk aandenken en de mannen op het podium mochten ieder een fruitkorf in ontvangst nemen. Misschien een hint voor de andere organisaties.
Foto’s vind je hier en het filmpje wordt later gepost.
Binnenkort ga ik nog wat wedstrijden rijden op de baan, eens zien hoe snel we daar nog zijn.
